9!

i kolejny miesiąc...

Rozwój na maksa! Dużo się dzieje. Czas mknie. Nie mam siły, nie mam czasu. Nie sypiam. Cycka odstawiłam. Zęby idą - sztuk 4 już mamy. Gryzie matkę niemiłosiernie, ojca nie! Raczkuje jak szalony. Wstaje jak szalony...wszędzie i przy wszystkim. Mądrala, mądrala, mądrala! 

Może czemu nie sypiam? bo odstawiłam cycka. Czemu odstawiłam cycka? bo tak! Mleka już tyci tyci, a on sobie z niego już tylko smoka, gryzaka robił. Zdałam sobie sprawę, że z każdym miesiącem będzie nam coraz ciężej się z nim rozstać, więc WIO! Teraz się męczę z Panem grzebalskim, on dobrze wie gdzie mamine cycki są! Szarpie, wyciera się, CHCE! A nie ma! Tłumaczę, że oddałam, że pożyczyłam, że nie mam. Niby już zapomina, bo to już ponad 2 tygodnie pt.: ZERO CYCKA! ale tak zapomina, żeby przy drzemce sobie przypomnieć i dawaj! Najgorsze jest to, że nauczyłam...przyzwyczaiłam może zasypiania przy cycku, bo milutko, bo fajniutko, bo wygodniej i masz babo! Teraz muszę mieć zawsze pod ręką butlę z wodą, bądź herbatką, w innym razie RYK- zdzierają mnie ze skóry, nakręci się Panicz i wtedy to dopiero ciężko go uspokoić. Więc pożegnaliśmy się z cyckiem, a tym samym matka się alkoholizuje :D Oczywiście wszystko w granicach zdrowego rozsądku, ale jako średni zwolennik piiiiwwa to powiem Wam, że dobre było, to pierwsze, po 18 miesiącach Yyyhhmm. 

Młody z cyckiem czy bez dalej beznadziejnie śpi, a tym samym ja nie śpię wcale. Jak tak dalej pójdzie to wykituje na jakąś sąsiednią planetę, bo NIE WYRABIAM! Oduczamy go też spania z nami, więc już w ogóle pół nocy wyje do księżyca. Po trzech nocach jakby zaczynał kumać, że ok, nie chcą mnie tam, mogę spać sam, w końcu jestem już duży bla bla bla. Ja 3 kawy dziennie to minimum trzepię. Serce mi już siada, ale co, życie. Noce do bani, to czasami staram się z nim odespać w dzień, bo w innym razie padłabym jak mucha. 

No i co? Chciałabym być tu częściej, ale nie mam kiedy. Nie mam siły pisać po nocy, już ledwo widzę literki na klawiaturze, a jest 22:22 :D Już 22 minuty temu powinnam spać. godzina zero. Także w nocy nie piszę, w dzień nie mam kiedy bo Mój jest absorbujący w 100% i nie wadzi mi to, a wręcz przeciwnie. Jestem typem matki, która na czworaka biega z dzieckiem po mieszkaniu, robi akuku zza framug, chowa się w łazience i chcę z nim spędzać każdą chwilę. Także nieobecność mą uznaję za usprawiedliwioną. Wyjątkowo przypadła mi do gustu formuła instagrama. Szybko, teraz, już i koniec. Także zapraszam!

Moje 9-miesięczne cudo: Pierwsze zdjęcie tylko opiszę, bo myślę że sytuacja tego wymaga, a mianowicie mój Luby oswaja dziecko swe z piłką. Nie wiedzieć czemu Toś boi się piłki. Już mniej po oswojeniu, nawet jej dotyka. Reszta zdjęć raczej jasna.